<p>'Daar zit je dan, stramme pennenlikker met je machteloze woede.’ Dat is de diepgevoelde nutteloosheid waarmee Tommy Wieringa zichzelf geconfronteerd ziet wanneer in februari 2022 de Russische invasie in Oekraïne begint.</p>
<p>Het land is hem vertrouwd. Wieringa bezocht het meermaals voor zijn roman <i>Dit zijn de namen</i> en ook in zijn familie-epos <i>Nirwana</i> speelt Oekraïne een prominente rol. Wanneer zijn goede vriend en collega-schrijver Jaap Scholten hem vraagt of hij wil meerijden met een konvooi terreinwagens vol medische hulpgoederen voor soldaten aan het front, kan hij zich eindelijk nuttig maken.</p>
<p>In de reizen die volgen hoort Wieringa echo’s van eerdere oorlogen op Oekraïense bodem, zoals beschreven door Joseph Roth en Isaak Babel. Aan het front tekent hij verhalen op van wanhoop en heldenmoed. <i>Konvooi</i> is een meeslepend verhaal over de mens in oorlog, waarin Wieringa laat zien hoe de geschiedenis in het heden weergalmt. Bovenal is het een liefdesverklaring aan de onmetelijke ruimte van de oostelijke steppen en de anarchistische vrijheidsliefde van de Oekraïners.</p>
